Koszatniczki, aby zdrowo u nas mieszkać potrzebują następujących rzeczy:
1. Klatki, dokładne informacje w tym artykule: >>> Klatka
2. Odpowiedniego podłoża, więcej w tym linku: >>> Podłoże na dnie klatki
3. Kryjówki / norki / hamaka, czyli miejsca do ukrycia się. Służy ono koszykom do chowania się, jak i ochrony przed niebezpieczeństwem. W razie kłótni koszatniczki mogą sobie schodzić z drogi i się bezpiecznie w nich zaszyć. W klatce koszatniczek powinny być co najmniej dwie kryjówki, aby obydwa pokłócone ze sobą osobniki miały oddzielne kryjówki. Powinny one być jednak wystarczająco duże, aby wszystkie kosze równocześnie mogły w nim przebywać.
Jako kryjówki mogą służyć:
- Domki drewniane albo skrzynki z drewna:
Drewno jest chętnie obgryzane prze zwierzęta. Cienkie i miękkie przeważnie jest bardzo nietrwałe, dlatego lepsze jest twardsze i grubsze. Względnie łatwo można je obrabiać, jednak może próchnieć pleśnieć pod wpływem wilgoci- należy na to uważać. Należy się także upewnić, czy skrzynka jest wykonana z drewna polecanego dla koszatniczek, szczególnie czy nie jest z drzewa iglastego. W odrębnym artykule można dowiedzieć się więcej o drzewach i krzewach dozwolonych dla koszatniczek.
- Korzeń:
Koszatniczki mogą wspinać się na korzeń, a w norze, która się tworzy pod nim zawsze mogą się ukryć. Należy się upewnić, czy korzeń nie pochodzi z rośliny, która mogłaby zaszkodzić koszatniczce
- Kryjówka z kamieni:
Konstrukcja: Dwa kamienie jako boczne ściany i jedna płyta kamienna jako dach. Zaletą takiej kryjówki jest odporność na obgryzanie. Istnieje jednak niebezpieczeństwo zawalenia się całej konstrukcji i zranienia zwierzęcia, dlatego kryjówka z kamienia musi być bardzo solidnie zbudowana. Przed włożeniem do klatki kamieni z dworu należy je dokładnie wyparzyć i wysuszyć!
- Karton:
Można go polecić jako tymczasową kryjówkę i materiał na budowę gniazda. Jego wadą jest to, że, że bardzo szybko przemaka i jest nietrwały. Nie służy koszatniczkom długo. Mogą się one w nim chować, ale właściwie służy bardziej daniu zajęcia zwierzętom. Nie należy podawać kartonów, na których są napisy- farba drukarska szkodzi zwierzętom.
4. Gałęzi (konarów), kamieni. To ważny element wyposażenia- służą one koszom do wspinania się, ścierania pazurków, gałązki uzupełniają dietę i pomagają ścierać ząbki, ale powinny być dobrze umocowane, aby nie doszło do nieszczęśliwego wypadku. Takie wyżej położone punkty służą też do obserwacji otoczenia. Gałązki do klatki powinny być wyparzone, dokładnie wysuszone i pochodzić z dozwolonych drzew.
5. Miseczki na pokarm. Powinna być metalowa lub ceramiczna, nie plastikowa. Należy regularnie myć miseczkę i wymieniać pokarm, aby nie rozwijały się w nim bakterie. Można używać więcej niż jedną miseczkę. Czasami jest to wręcz niezbędne, zwłaszcza gdy dochodzi do kłótni między koszykami o pozycję podczas jedzenia. Pokarm można też nasypać bezpośrednio na podłoże, nie będzie jednak wtedy możliwa kontrola ilości spożywanego przez koszatniczki pożywienia, poza tym jest to niepraktyczne ze względów higienicznych.
6. Siana. Może służyć jako element budowy kryjówki/gniazdka, wyściółka w hamaku, ale jest ono także podstawą żywienia koszatniczek, w związku z tym powinniśmy przeznaczyć na nie miejsce, w którym kosze nie obsiusiają go za szybko (nikt nie chciałby jeść pachnącego moczem jedzenia). Może to być metalowy paśniczek, głębsza miska, paśnik zrobiony z łupiny kokosa.
7. Miejsca na wodę. Jeżeli zdecydujemy się na miseczkę powinna ona być wyżej, w miejscu osłoniętym, bez możliwości zamaczania podłoża. Powinna być też zabezpieczona przed przewracaniem się. Jednak ze względów higienicznych miseczek nie polecamy. Zdecydowanie lepsze są poidełka na wodę, które powinny być zamontowane, tak by nie spadać i nie być zniszczona przez ząbki koszatniczek.
Komentarz: Możliwe rozwiązania zabezpieczenia poidełek pokazane zostały w dziale zrób to sam, a chyba każdy z nas ma własne doświadczenia, jak zawiesić poidełko. Najważniejsze jest by zwierzęta go nie obgryzały (plastikowych części) i by podłoże nie było mokre. Więcej o poidełku w artykule "Poidełko i woda".
8. Kąpieli piaskowych. Regularne kąpiele piaskowe pozwolą utrzymać futerko i skórę naszej koszatniczki w czystości.
9. Ewentualnie kołowrotka (rowerka). Daje koszatniczce możliwość wybiegania się. Czy jest niezbędny, to sprawa dyskusyjna. Potrzebuje dobrej konstrukcji, jeśli ma stać swobodnie. Musi być wykonany z metalu, lub drewna i być dostatecznie duży, o średnicy przynajmniej 20 cm, choć zwykle polecamy większe- o średnicy ok. 28 cm. Ta wielkość zabezpiecza przed odległymi skutkami biegania w za małym kółku (wady kręgosłupa) i w nienaturalnie wygiętej pozycji. Plastikowe kółka nie są polecane ani dla koszatniczek, ani dla innych gryzoni. Są obgryzane przez zwierzęta i nie służy to ani im, ani kółkom. Rowerki powinny być tak budowane, aby nie miały poprzecznych części, aby zwierzęta nie mogły się w nich zakleszczyć (tzw. efekt nożyc). Przestrzeń do biegania powinna być zamknięta z jednej strony i zabezpieczona przed przechodzeniem w poprzek kółka. Powierzchnia, po której koszyki biegają, zwykle zbudowana z metalowych prętów powinna być wyłożona grubym materiałem, aby zabezpieczyć delikatne łapki koszatniczki przed zakleszczeniem i zranieniem, bądź innym uszkodzeniem (skręceniem, a nawet złamaniem).
Komentarz: Nie chcę stronniczo przedstawiać sprawy kołowrotków dla gryzoni. Przetłumaczyłem już kiedyś cały duży artykuł na ten temat. Każdy może przeczytać i wysnuć wnioski. Tutaj w tym miejscu pojawił się znowu ten temat. Tłumacząc ten fragment starałem się nie być stronniczym i oddać to, co zamierzali (autorzy strony - Rafers).
10. Dodatki. Dodatki chronią podłoże i są chętnie wykorzystywane do budowy gniazda. Polecamy tutaj siano, które i tak powinno być dostępne dla koszy, ponieważ jest głównym składnikiem pożywienia. Innymi dodatkami są słoma, kawałki materiału, rurki po papierze toaletowym i ręczniczkach papierowych i drobne skrawki niebarwionego papieru- te ostatnie koszatniczki same wyprodukują, gdy się im dostarczy trochę bezzapachowych chusteczek higienicznych, ręczniczków papierowych, tekturek czy papieru toaletowego.
Osobnym, bardzo ważnym tematem w dbaniu o lokum koszatniczki jest HIGIENA KLATKI
Higiena klatki i jej wyposażenia pozwoli nam utrzymać zwierzątko w dobrej kondycji. Jeżeli mamy jedno zwierzątko (czego oczywiście nie polecamy) należy wymieniać wyściółkę raz na ok. 1-2 tygodnie. W zależności od ogólnej liczby hodowanych koszatniczek zwiększamy częstotliwość sprzątania klatki. Co prawda mocz koszatniczek nie pachnie tak intensywnie jak szczura czy chomika, lecz pozostawienie niezmienionego podłoża na zbyt długi czas sprawi, iż pomieszczenie i sierść naszego pupila przejdzie przykrym zapachem. Produkty zalecane jako podłoże omówione są tutaj: >>> Temat: Podłoże na dnie klatki
Zdecydowanie, nie polecamy stosować w tym celu trocin, siana, słomy ani podłoży zapachowych.
Częstotliwość mycia:
1. Raz dziennie:
- myjemy pod bieżącą ciepłą wodą poidełko i pojemnik na karmę.
- nawet jeżeli koszatniczka nie zjadła wszystkiego, przebierzmy pokarm, wyrzućmy łupki i zanieczyszczenia, które dostały się do środka i wymyjmy karmnik (bakterie rozwijają się szybko nawet na suchej karmie, poza tym koszatniczki mają paskudny zwyczaj sikania na karmnik lub znoszenia do niego trocin, stąd też codzienne mycie karmnika i przeglądanie pokarmu jest niezbędne)
- jeżeli mamy na stałe w klatce pojemnik z piaskiem, przesiewamy piasek przez gęste sitko, by usunąć zanieczyszczenia, myjemy pojemnik, suszymy ją a następnie wsypujemy z powrotem piasek uzupełniając ewentualne braki
- wyrzucamy niedojedzone części surowych owoców i warzyw
2. Raz na tydzień:
- wymieniamy podłoże i myjemy dokładnie kuwetę. Kuwetę należy myć silnym strumieniem gorącej wody, unikając detergentów- mogą zaszkodzić koszatniczce.
- wymieniamy ewentualne tekturki (szaliki, czapki lub szmatki)
- jeśli klatka posiada drewniane półki należy je wyjąć i wyszorować w gorącej wodzie po czym wysuszyć.
- wymieniamy cały piasek w pojemniku, jeżeli mamy go w klatce.
- jeżeli mamy poidełko z metalową rurką i kulką spróbujmy wyczyścić kulkę, co zapobiegnie osadzaniu się kamienia i niedrożności pojemnika. Pamiętamy, iż wnętrze rurki może być siedliskiem wielu, nawet patogennych bakterii (do mycia nie używamy do tego celu detergentów lub substancji używanych do odkamieniania czajników). Przytrzymujemy kulkę, np. bagietką i myjemy ją (jeżeli pojemnik jest drożny, w czasie picia w płynie pojawiają się bąbelki; gdy stwierdzimy ich brak, sprawdźmy drożność rurki). Do mycia rurki poidełka doskonale nadają się patyczki do uszu.
3. Raz na 2 tygodnie:
- myjemy pręty klatki, pamiętając by dokładnie je osuszyć (tutaj również nie używamy detergentów)
Tłumaczenie pochodzi ze strony szwajcarskiej o koszatniczce: http://dp.re4.ch/ratgeber/seiten/seitecd.html
Rafers z Glaniastą (małe zmiany, stosowne do obecnej wiedzy o pielęgnacji koszatniczek wprowadziła alja9 i KK). Redakcja: Justyna
